7 strategieën die een goede ouderschapsregeling ondermijnen
Na een scheiding moeten er regelingen gemaakt worden tussen de ouders voor de kinderen. Maar hoe doe je dat als de ruzie en spanning torenhoog oplopen? Dat is best ingewikkeld, soms onmogelijk.
Regelmatig belanden daar vragen over in mijn mailbox, zoals "Ik vond jouw website en vind zoveel herkenbaarheid. Nu wil ik een ouderschapsplan maken volgens parallel ouderschap. Heb jij daar een voorbeeld van?"
Parallel ouderschap kan je niet in een ouderschapsplan zetten, maar het kan je wel helpen om een goed ouderschapsplan op te stellen.
Wettelijk blijf je na de scheiding beiden juridisch en gezaghebbend ouder van je kinderen. Maar hoe je dat ouderschap invult, dat kan heel erg verschillen. Daarnaast blijf je afhankelijk van elkaar voor bepaalde kindkwesties, zoals het verblijf, bijzondere kosten… Die zaken kunnen op veel verschillende manieren geregeld worden.
Hoewel ik je geen kant-en-klaar ouderschapsplan kan meegeven, kan ik wel enkele gedachten delen vanuit mijn ervaring, die jou mogelijks kunnen helpen.
Probeer in een ouderschapsplan opvoedingskeuzes op 1 lijn te brengen
Neen! Na de scheiding blijft iedere ouder wettelijk ouder. Maar het doet je ook de realiteit onder ogen zien dat je het nu alleen moet doen. Je zoekt opnieuw naar een manier van ouderschap dat voor jou past, los van de stijl van de andere ouder. De andere ouder gaat daar ook haar/zijn eigen weg in.
Een leefbare regeling is een regeling die leefbaar is voor iedereen. geeft ruimte aan beide ouders om de opvoeding op een persoonlijke manier in te kleuren. Wanneer hier geen kans toe is, escaleert het conflict tussen elkaar tot één of beide ouders vanuit frustratie en kwaadheid goede pedagogiek uit het oog gaan verliezen. Je kan dus beter voorkomen dan genezen.
Ga in op details en maak ze zo specifiek mogelijk
Neen! Als je in een complexe scheiding in het ouderschapsplan laat schrijven hoeveel kledij er meegegeven moet worden, dat de kledij gewassen moet zijn, wie de kledij koopt,… dan rijd je jezelf vast. Want elke afwijking van de regeling geeft aanleiding tot conflict.
Je kan het ouderschapsplan wel alleen maken
Neen! Heftige emoties kleuren je blik en maken dat je niet helder kan zien. Ik begrijp die emoties, echt waar. Toch zijn ze geen goede raadgever voor een ouderschapsplan. Dit merken ouders vaak jaren daarna: “Had ik dit geweten, had ik het anders aangepakt.”
Het is dus handig dat je je laat omringen door supporters die het wat neutraler kunnen benaderen.Een ouderschapsplan ligt vast tot de kinderen 18 jaar zijn.
Neen! Je zit niet vast voor 10 jaar. Een ouderschapsplan wijzigt naargelang de leeftijd van de kinderen en veranderende omstandigheden.
Bij onenigheid tussen de ouders, moet je de mening van de kinderen volgen
Neen! Hoe groter de meningsverschillen tussen de ouders over de regeling, hoe meer de kinderen in een loyaliteitsconflict komen. Je kind zal wel zeggen ‘Ja, ik wil het zo.’ Maar je kan nooit zeker zijn dat het dat is dat ze werkelijk willen, omdat ze voelsprietjes hebben voor wat elke ouder apart graag wil en ze zullen hiernaar praten. Dat wil niet zeggen dat kinderen hun stem niet mogen laten horen. Ze willen graag betrokken worden in het proces, maar geen beslissing hoeven te nemen. Ik leer ouders spreken met hun kind over de regeling op een bepaalde manier, waardoor kinderen uit het loyaliteitsconflict blijven.
We moeten samenwerken als ouders, in het belang van de kinderen
Neen! De wet op co-ouderschap van 1995 zegt dat je beide ouder blijft van je kind, maar niet dat je dit verder samen moet doen. Dat is de pijnlijke realiteit van een echtscheiding, ook al heb je er zelf voor gekozen. Je kan op dit moment niet samen door één deur, hoe kan je dan samen ouders zijn? Eerst is er het moeilijk proces van elkaar loslaten, voor je elkaar opnieuw zal vinden.
Als we het met een bemiddelaar of advocaat doen, hebben we zeker een goed plan
Neen! Ik zie ouderschapsplannen die - vast opgesteld met goede bedoelingen - mijn haren doen overeind komen staan. Waarbij er zoveel conflict is bijgekomen en ouders opnieuw een bemiddelaar of advocaat moeten bijnemen om het te veranderen. Ik leer ouders om voorbereid naar een traject of bemiddeling te gaan. Met een heldere koers en houvast, zodat ze bijdragen aan een plan dat leefbaar is. Ik leer ouders om, met hulp, zélf de regeling in handen te nemen zodat ze een duurzame aanpak hebben waar ze jaren lang de vruchten van plukken.
An Brems
Systemisch counselor bij Glinster
Op zoek naar een ander woord voor vechtscheiding
In deze blog deel ik mijn ervaringen met ouders in complexe scheidingen, die vaak het gevoel hebben in een ‘vechtscheiding’ te worden geplaatst. Dit label roept vaak emoties zoals schuld en schaamte op. In plaats van dit label, werk ik met ouders die te maken hebben met ‘conflictueus ouderschap’, waarbij communicatie met de andere ouder moeilijk is. Mijn rol is om ouders te ondersteunen door te luisteren, hun situatie te begrijpen en samen naar oplossingen te zoeken. Het is een proces van heroverweging en herstructurering, waarbij geduld en begrip essentieel zijn om een gezonde opvoeding te waarborgen, ondanks de scheiding.
Familierechtbanken kreunen onder het werk
Wat helpt bij hoogconflictscheidingen?
Het nieuws kopte in december 2018: 'Waarom bemiddeling bij hoge conflicten niet werkt'. Het is ook mijn ervaring dat de goedbedoelde inzet om met iedereen te spreken in hoog conflict, strijdverhogend kan werken en ouders en kinderen nog verder van elkaar drijft. Maar wat werkt dan wel? In december 2018 verschenen de belangrijkste resultaten van het onderzoek van Inge Pasteels aan de PXL over wat werkt bij hoog conflict na echtscheiding. Dit vormde toen mee de basis voor de werking van Glinster.
De twee werelden van Kleine Beer
Mijn ex moet eerst veranderen. Zo kan ik geen co-ouderschap doen!
"Hoe kan ik nu co-ouderschap doen met een ex die mij van alles beschuldigt/verwijt/tegenwerkt...?" Herkenbaar? Nou, ik begrijp je. Na het uit elkaar gaan als partners, moet je als ouders verder. Terwijl er in de relatie heel wat gebeurd is. Terwijl er misschien enorm veel pijn, verdriet of woede is tussen elkaar als ex-partners. Wat kan je dan doen?
Van survivalmodus naar comfortzone
Survival-modus is een stand waarin ons lichaam schiet als reactie op stress of gevaar. Deze modus beschermt ons en helpt ons in leven te blijven. Maar het is niet bedoeld om er langere tijd in te blijven. Als we er langere tijd in blijven, dan begint er van alles met ons te gebeuren en krijgen we allerlei klachten. Hierover had ik een gesprek met Ellen Vercauteren. Zij helpt mensen uit de survivalmodus naar een comfortzone.
5 Belangrijke inzichten waardoor je begrijpt wat Parallel Ouderschap is
Je vraagt jezelf af “Wat is dat nu, parallel ouderschap?” Je hebt het gehoord van een vriend, een hulpverlener of de rechtbank. Dan ga je op zoek naar informatie. Ik vertel je hier wat jij moet weten over parallel ouderschap.
Parallel ouderschap is ook co-ouderschap
Er bestaan heel wat verwarring in de samenleving rond de overgang van 1 kerngezin naar 2 gezinnen. Parallel ouderschap is een vorm van co-ouderschap die minder gekend is , toch doet deze vorm het heel goed voor ouders die kampen met conflict met de andere ouder. Ik zie hoe ouders zo hard hun best doen om toch maar met de andere ouder overeen te komen. Over hobby's, huiswerk, kleine en grote zorgen van de kinderen uit te wisselen met elkaar. Dat dit niet lukt, kan aanvoelen als een falen.
Durf jij je boos maken op je kinderen na de echtscheiding?
Ik help ouders om na de echtscheiding grenzen te stellen aan onveilig of kwetsend gedrag van hun kinderen. Dat is vaak moeilijk om verschillende redenen. Ik help ouders stevig te staan en hier grenzen aan te geven. Hoe doe ik dat? Wel ik geef je in deze blog graag enkele ideeën.
Wat als samenwerken als ouders hoge stress geeft?
Bij de meeste scheidingen komen ouders tot een manier van samenwerken als ouders die leefbaar is. Ik werk met een klein segment, waarbij het spreken met elkaar als ouders hoge stress geeft. Ik leer ze ontsnappingspunten te vinden naar meer welzijn voor hun kinderen, zonder samenwerking van de andere ouder. Deze ouders ervaren véél druk om toch maar te kunnen spreken met elkaar.
Mijn kinderen zien lijden in een vechtscheiding, dat is heel moeilijk geweest
Het is één ding om zelf met de moeilijke situatie om te gaan, maar je kinderen zien lijden, dat is héél moeilijk geweest. Zo vertelde Steven Laureys op radio 1. Het zette me aan om te spreken met ouders over dit lijden en hoe je als ouder daarmee kan omgaan. Dat vertel ik je graag in deze blog.
Aaargh, het wisselmoment is weer pure stress
Het wisselmoment komt in negen op de tien gesprekken aan bod en bezorgt veel ouders en kinderen stress. Wat speelt er zich af tijdens een wisselmoment, welke valkuilen kan je vermijden opdat je kinderen en jij nét iets minder overstuur moeten zijn.
Veilige eilandjes als buffer
Ik leerde het idee over 'veilig eiland' kennen van Peter Rober (gezinstherapeut KULeuven) tijdens een workshop over parentificatie. Dat is wanneer een kind de zorg opneemt voor een ouder, omdat die niet voor zichzelf en de kinderen kan zorgen. Maar kinderen kunnen hier veerkrachtig doorkomen, als er veilige eilandjes voor hen zijn. Dit zijn plekken waar ze zichzelf kunnen zijn en als kind zorgeloos spelen. Deze eilandjes werken als een buffer, die kinderen helpen bij de problemen die ze tegenkomen op hun pad.
Dubbele oudercontacten?
Deze blog schreef ik vanuit mijn systemisch denkkader als antwoord op de vraag van een leerkracht waarom ze dubbele oudercontacten moeten organiseren en ouders niet op een geciviliseerde manier uit elkaar kunnen gaan.
Hét ouderschapsplan voor ouders in hoog conflict bestaat niet
Een ouderschapsplan maken in hoog conflict na echtscheiding is niet goed, voor regelingen over de kinderen, samen met moeder/vader, is maatwerk nodig. Jij zal zelf moeten leren hoe je houvast creëert voor jou en je kinderen in iedere aparte situatie.
Het beste medicijn tegen ouderlijke burn-out
België is een van de zwaarst getroffen landen wanneer het gaat over parentale burn-out (Knack, maart 2021) De westerse landen, die vaak een individualistische cultuur hebben, zijn het zwaarst getroffen door het fenomeen van uitputting (burn-out) bij ouders. België scoort bijzonder slecht en bevindt zich in de top 3 van zwaarst getroffen landen. Wat is een ouderlijke burn-out? Wat kan je helpen hierbij?
Verdorie, de kinderen inzetten om mij te pesten!
We zien de kinderen vaak als onschuldige speelballen van de conflicten tussen hun ouders, maar het zijn ook autonome wezens, die hun eigen rol hebben in de moeilijke echtscheiding. Daarom wil ik je doen nadenken over 5 acties die je beter niet neemt als je kinderen ingezet worden in de strijd.
Willen kinderen wel praten over de scheiding?
SOS een boos kind na de echtscheiding – 5 tools om de band te versterken