Als ouders kan je na de echtscheiding best samenwerken over de kinderen. Het is fijn dat ouders kunnen spreken met elkaar. Maar soms heeft de communicatie tussen ouders ellendige effecten. Het co-ouderschap staat onder hoogspanning!

Je moet bijvoorbeeld een vakantieregeling maken voor de kinderen. Je wil even samenzitten om het te bespreken. Maar dat wil vader of moeder niet. Hij/zij heeft al een voorstel klaar. Dat voorstel is niet haalbaar voor jou. Je merkt dat de zomerkampen dan niet meer zullen gaan. Je probeert te overtuigen met duidelijke argumenten. Die komen dan weer slecht aan. Het kost je veel energie en tijd. Je bent uitgeput. Je stelt een bemiddelaar voor, maar daar komen jullie niet toe. Je blijft proberen om toch maar met elkaar overeen te komen. Je voelt je schuldig. Want uiteindelijk zijn je kinderen hier de dupe van.

Men denkt, dat ouders na de echtscheiding goed moeten overleggen. Ouders willen toch het beste voor hun kinderen? Men denkt dat ouders moeten praten met vader of moeder over hobby’s, huiswerk, kampen,… en nog meer. Hoe kunnen de kinderen anders gelukkig zijn?

De onaangename effecten van deze spanning zitten overal. Het heeft effect op ouders hun gevoel van een goede ouder te kunnen zijn, effecten op de kinderen en hun relatie met hun ouders.  Dat ouders hiervan uitgeput raken, is niet te verwonderen.

Deze patronen zijn moeilijk te doorbreken. Dat is pijnlijk. Toch is er een andere weg, die nog te weinig gekend is. Met deze weg neem ik samen met ouders een heldere koers op welzijn.

Welkom bij Glinster!

Groetjes, An