7 strategieën die een goede ouderschapsregeling ondermijnen
Na een scheiding moeten er regelingen gemaakt worden tussen de ouders voor de kinderen. Maar hoe doe je dat als de ruzie en spanning torenhoog oplopen? Dat is best ingewikkeld, soms onmogelijk.
Regelmatig belanden daar vragen over in mijn mailbox, zoals "Ik vond jouw website en vind zoveel herkenbaarheid. Nu wil ik een ouderschapsplan maken volgens parallel ouderschap. Heb jij daar een voorbeeld van?"
Parallel ouderschap kan je niet in een ouderschapsplan zetten, maar het kan je wel helpen om een goed ouderschapsplan op te stellen.
Wettelijk blijf je na de scheiding beiden juridisch en gezaghebbend ouder van je kinderen. Maar hoe je dat ouderschap invult, dat kan heel erg verschillen. Daarnaast blijf je afhankelijk van elkaar voor bepaalde kindkwesties, zoals het verblijf, bijzondere kosten… Die zaken kunnen op veel verschillende manieren geregeld worden.
Hoewel ik je geen kant-en-klaar ouderschapsplan kan meegeven, kan ik wel enkele gedachten delen vanuit mijn ervaring, die jou mogelijks kunnen helpen.
Probeer in een ouderschapsplan opvoedingskeuzes op 1 lijn te brengen
Neen! Na de scheiding blijft iedere ouder wettelijk ouder. Maar het doet je ook de realiteit onder ogen zien dat je het nu alleen moet doen. Je zoekt opnieuw naar een manier van ouderschap dat voor jou past, los van de stijl van de andere ouder. De andere ouder gaat daar ook haar/zijn eigen weg in.
Een leefbare regeling is een regeling die leefbaar is voor iedereen. geeft ruimte aan beide ouders om de opvoeding op een persoonlijke manier in te kleuren. Wanneer hier geen kans toe is, escaleert het conflict tussen elkaar tot één of beide ouders vanuit frustratie en kwaadheid goede pedagogiek uit het oog gaan verliezen. Je kan dus beter voorkomen dan genezen.
Ga in op details en maak ze zo specifiek mogelijk
Neen! Als je in een complexe scheiding in het ouderschapsplan laat schrijven hoeveel kledij er meegegeven moet worden, dat de kledij gewassen moet zijn, wie de kledij koopt,… dan rijd je jezelf vast. Want elke afwijking van de regeling geeft aanleiding tot conflict.
Je kan het ouderschapsplan wel alleen maken
Neen! Heftige emoties kleuren je blik en maken dat je niet helder kan zien. Ik begrijp die emoties, echt waar. Toch zijn ze geen goede raadgever voor een ouderschapsplan. Dit merken ouders vaak jaren daarna: “Had ik dit geweten, had ik het anders aangepakt.”
Het is dus handig dat je je laat omringen door supporters die het wat neutraler kunnen benaderen.Een ouderschapsplan ligt vast tot de kinderen 18 jaar zijn.
Neen! Je zit niet vast voor 10 jaar. Een ouderschapsplan wijzigt naargelang de leeftijd van de kinderen en veranderende omstandigheden.
Bij onenigheid tussen de ouders, moet je de mening van de kinderen volgen
Neen! Hoe groter de meningsverschillen tussen de ouders over de regeling, hoe meer de kinderen in een loyaliteitsconflict komen. Je kind zal wel zeggen ‘Ja, ik wil het zo.’ Maar je kan nooit zeker zijn dat het dat is dat ze werkelijk willen, omdat ze voelsprietjes hebben voor wat elke ouder apart graag wil en ze zullen hiernaar praten. Dat wil niet zeggen dat kinderen hun stem niet mogen laten horen. Ze willen graag betrokken worden in het proces, maar geen beslissing hoeven te nemen. Ik leer ouders spreken met hun kind over de regeling op een bepaalde manier, waardoor kinderen uit het loyaliteitsconflict blijven.
We moeten samenwerken als ouders, in het belang van de kinderen
Neen! De wet op co-ouderschap van 1995 zegt dat je beide ouder blijft van je kind, maar niet dat je dit verder samen moet doen. Dat is de pijnlijke realiteit van een echtscheiding, ook al heb je er zelf voor gekozen. Je kan op dit moment niet samen door één deur, hoe kan je dan samen ouders zijn? Eerst is er het moeilijk proces van elkaar loslaten, voor je elkaar opnieuw zal vinden.
Als we het met een bemiddelaar of advocaat doen, hebben we zeker een goed plan
Neen! Ik zie ouderschapsplannen die - vast opgesteld met goede bedoelingen - mijn haren doen overeind komen staan. Waarbij er zoveel conflict is bijgekomen en ouders opnieuw een bemiddelaar of advocaat moeten bijnemen om het te veranderen. Ik leer ouders om voorbereid naar een traject of bemiddeling te gaan. Met een heldere koers en houvast, zodat ze bijdragen aan een plan dat leefbaar is. Ik leer ouders om, met hulp, zélf de regeling in handen te nemen zodat ze een duurzame aanpak hebben waar ze jaren lang de vruchten van plukken.
An Brems
Systemisch counselor bij Glinster