Dubbele oudercontacten?

Onlangs op het programma 'Zijn er nog vragen?' op radio 1 (BE): "Deze week pleitte een psychologe voor dubbele oudercontacten voor ouders in een complexe relationele situatie. Dat wekte frustratie op van luisteraar en leerkracht Katrien. Kunnen mensen niet gewoon op een geciviliseerde manier uit elkaar te gaan, in plaats van leerkrachten dubbel werk te geven? Happy scheiden, hoe kan je dat eigenlijk doen?"

Toen kwam een bemiddelaar aan het woord. Hoewel ze zeker interessante dingen zei, miste ik de ingang van de 'complexe scheiding'. Deze blog schreef ik vanuit mijn systemisch denkkader als antwoord op de vraag van deze leerkracht. Dit is ook precies wat ik ouders leer doen in de afstemming met de buitenwereld over hun welzijnskeuzes.

Beste leerkracht,

Wanneer er hoog conflict heerst tussen twee gescheiden ouders, is dat niet te bevatten. Men zou toch denken dat ouders die samen kinderen hebben, hun meningsverschillen opzij kunnen zetten in het belang van hun kinderen? Dat is normaal ook zo en een nobel doel om naar te streven.

Naar mijn ervaring werkt hoog conflict anders dan matig of laag conflict. De patronen van hoog conflict gaan zodanig te keer, dat die ons overstijgen. Een ouder vergeleek die kracht met een tsunami. We zijn er niets tegen.

We weten en zien allemaal hoe die tsunami het de kinderen moeilijk maakt. Onze zorg gaat naar die kinderen. Daarom willen we dat die tsunami stopt. We streven er dan naar ouders samen te brengen.

Deze situaties van hoog-conflict zijn ongewoon, niet enkel omdat dit hoog conflict een klein segment vormt van de ouders na scheiding, maar ook omdat zoals ik hierboven aanstipte, de patronen van hoog conflict niet werken zoals gewone conflicten.

Voor mij vormen de ouders niet het probleem, wel die tsunami van het hoog-conflict. Als we die op afstand kunnen houden, merken we dat we die ook op afstand kunnen houden van de kinderen.

Bij dit klein segment ouders na scheiding werkt het om een muur te zetten tussen de ouders zodat die tsunami niet inbeukt op de kinderen. Dat wil zeggen dat er niet meer gestreefd wordt naar samenwerkend co-ouderschap, maar parallelouderschap.

Ouders leren hier bij Glinster de muur opzetten. Dit vraagt veel oefening in het begin. Het goede nieuws is dat het gemakkelijker gaat na goed oefenen.

Ouders ervaren dat de muur opzetten terwijl ze samenzitten in één ruimte met de andere ouder, in het begin als onmogelijk. Begrijpelijk ook, want die tsunami heeft een bovenmenselijke kracht.

Daarom vragen sommige ouders voor een apart contact met de leerkracht. Ze merken dat ze zich hierdoor meer kunnen focussen op hun ouderschap.

Leerkrachten zijn op hun hoede om meegesleurd te worden in de tentakels van de strijd. Dit speelt vaak als argument waarom zij gesprekken met beide ouders samen willen doen. Als leerkracht kan je daarom aan de ouder apart vragen dat de gesprekken vertrouwelijk zijn en niet in het conflict mogen gebruikt worden. Dit is ook wat ik aan ouders leer te doen wanneer ze de muur opzetten en focussen op hun gezin.

Ouders begrijpen het wel wanneer dit praktisch of beleidsmatig niet mogelijk is voor een leerkracht. Sommige ouders doet dit verdriet of boos worden, want ze hebben goede bedoelingen en willen niet dat men hen ziet als een moeilijke ouder. Ze willen graag betrokkenheid tonen, dat hoort ook bij het ouderschap om te spreken met de leerkracht.

De kwaliteit van de relatie tussen ouders en de school staat voor ons bovenaan, want die speelt een belangrijke rol in de zorg voor de kinderen. Dan leer ik ouders andere mogelijkheden om betrokken te blijven op het schoolse leven en ontwikkeling van hun kind.