Van survivalmodus naar comfortzone
Survival-modus is een stand waarin ons lichaam schiet als reactie op stress of gevaar. Deze modus beschermt ons en helpt ons in leven te blijven. Maar het is niet bedoeld om er langere tijd in te blijven. Als we er langere tijd in blijven, dan begint er van alles met ons te gebeuren en krijgen we allerlei klachten.
Een conflict na scheiding geeft hoge stress die lang aanhoudt.
Je zal je dus mogelijks herkennen in de symptomen van een survivalmodus:
- Alles voelt urgent en alsof je er direct op moet reageren.
- Je vindt het lastig om hoofd- en bijzaken te onderscheiden.
- Je richt al je energie op de dag die voor je ligt. Er is weinig ruimte om alvast te denken aan volgende week, laat staan volgende maand.
- Je duwt anderen van je weg: daar heb je geen tijd of energie voor. Slapen is lastig. Of je hebt moeite met in slaap vallen doordat je ligt te piekeren of je wordt regelmatig ’s nachts wakker en begint dan met malen.
- Je hebt een kort lontje en reageert vaak geïrriteerd.
- Het voelt alsof alles altijd maar doorgaat. Als er wel een moment van rust is, kun je moeilijk ontspannen.
- Je hebt een algeheel ‘vlak’ gevoel.
(Bron: Flow magazine, Zit jij in surivalmodus?)
Ellen Vercauteren helpt mensen uit de survivalmodus naar een comfortzone.
Ellen vertelt:
"Met de Comfort Zone Project ondersteun ik onder andere mensen die in survival-modus zijn. Ik gebruik daar de ingang van het zenuwstelselregulering voor. Maar algemeen heb ik een mateloze fascinatie voor hoe wij als mensen door het leven navigeren. Door het leven met al zijn transities ook.
Hoe we dat kunnen vanuit ons echte, ware zelf. Daarnaast ook voor nodig is om dat te kunnen blijven doen ook wanneer het moeilijk gaat: Door dat leven navigeren als ons beste zelf.
Het boeit me om mensen te helpen bij zichzelf te kunnen blijven wanneer dat bewegen door het leven uitdagingen geeft. Om uzelf ook dan te kunnen blijven dragen doorheen die transities, doorheen die uitdagingen, doorheen periodes van niet weten soms ook. Dus niet om dat moeilijke dan te gaan overrulen of zo, maar wel om ook naast of in het spannende of moeilijke ook te kunnen weten, I've got me."
Ellen en ik hadden samen een gesprek waarin we de welzijnsweg die we hier bij Glinster nemen bekeken vanuit dit onderwerp. Luister hier naar het gesprek:
Hoe zie jij die comfortzone voor mensen die chronische stress meemaken, Ellen?
"Ik heb een wat atypische, noem het contraire, visie op die comfortzone, in de zin dat in quotes en allerlei Instagram-posts en andere dingen, wordt die comfortzone zo neergezet als iets waar je vooral uit weg moet willen. En dat echte leven start buiten je comfortzone.
Ik weet dat voor mensen die in survival-modus zitten en die chronische traumatische stress ervaren, dit anders kan zijn. We hebben zoiets van... maar een comfortzone... ik wou dat ik een comfortzone had en ik wou dat ik er ook naar terug kon. Ik leef al een heel leven of al veel te lang buiten mijn comfortzone. Ikheb een verlangen om terug thuis te komen in mijn echte comfortzone. Zijn de daar waar ik me mezelf kan zijn. Wat zo klopt voor mij.
Ik wil terug naar die comfortzone, omdat ik daar helemaal als mijzelf door het leven kan navigeren. Niet gestuurd door triggers of door survival-modus."
Hoe vinden we dan die comfortzone?
"Zelfs mijn visie om die comfortzone, een contrarie aanpak daarin is, dat ik veel minder kies voor mindsetwerk of gesprekstherapie als ingang daarvoor.
Wel heel erg lichaamsgericht om die comfortzone te leren kennen en vinden. Dit gebeurt door bewustwording hoe het zenuwstelsel werkt en zichzelf reguleert. Om dan zo via oefeningen, terug te werken aan een flexibeler zenuwstelsel.
Volgens mij is ditt zo'n sleutelelement om terug te keren naar je comfortzone: je eigen zenuwstelselenregulering, uw zelfconnectie en uw zelfregie terug pakken."
Luister hier naar het hele gesprek
Een ouder vanuit de vervolggroep in Glinster reageert
"Fijne podcast om de welzijnsweg met dit onderwerp te bekijken."
Op zoek naar een ander woord voor vechtscheiding
In deze blog deel ik mijn ervaringen met ouders in complexe scheidingen, die vaak het gevoel hebben in een ‘vechtscheiding’ te worden geplaatst. Dit label roept vaak emoties zoals schuld en schaamte op. In plaats van dit label, werk ik met ouders die te maken hebben met ‘conflictueus ouderschap’, waarbij communicatie met de andere ouder moeilijk is. Mijn rol is om ouders te ondersteunen door te luisteren, hun situatie te begrijpen en samen naar oplossingen te zoeken. Het is een proces van heroverweging en herstructurering, waarbij geduld en begrip essentieel zijn om een gezonde opvoeding te waarborgen, ondanks de scheiding.
Familierechtbanken kreunen onder het werk
Wat helpt bij hoogconflictscheidingen?
Het nieuws kopte in december 2018: 'Waarom bemiddeling bij hoge conflicten niet werkt'. Het is ook mijn ervaring dat de goedbedoelde inzet om met iedereen te spreken in hoog conflict, strijdverhogend kan werken en ouders en kinderen nog verder van elkaar drijft. Maar wat werkt dan wel? In december 2018 verschenen de belangrijkste resultaten van het onderzoek van Inge Pasteels aan de PXL over wat werkt bij hoog conflict na echtscheiding. Dit vormde toen mee de basis voor de werking van Glinster.
De twee werelden van Kleine Beer
Mijn ex moet eerst veranderen. Zo kan ik geen co-ouderschap doen!
"Hoe kan ik nu co-ouderschap doen met een ex die mij van alles beschuldigt/verwijt/tegenwerkt...?" Herkenbaar? Nou, ik begrijp je. Na het uit elkaar gaan als partners, moet je als ouders verder. Terwijl er in de relatie heel wat gebeurd is. Terwijl er misschien enorm veel pijn, verdriet of woede is tussen elkaar als ex-partners. Wat kan je dan doen?
7 strategieën die een goede ouderschapsregeling ondermijnen
5 Belangrijke inzichten waardoor je begrijpt wat Parallel Ouderschap is
Je vraagt jezelf af “Wat is dat nu, parallel ouderschap?” Je hebt het gehoord van een vriend, een hulpverlener of de rechtbank. Dan ga je op zoek naar informatie. Ik vertel je hier wat jij moet weten over parallel ouderschap.
Parallel ouderschap is ook co-ouderschap
Er bestaan heel wat verwarring in de samenleving rond de overgang van 1 kerngezin naar 2 gezinnen. Parallel ouderschap is een vorm van co-ouderschap die minder gekend is , toch doet deze vorm het heel goed voor ouders die kampen met conflict met de andere ouder. Ik zie hoe ouders zo hard hun best doen om toch maar met de andere ouder overeen te komen. Over hobby's, huiswerk, kleine en grote zorgen van de kinderen uit te wisselen met elkaar. Dat dit niet lukt, kan aanvoelen als een falen.
Durf jij je boos maken op je kinderen na de echtscheiding?
Ik help ouders om na de echtscheiding grenzen te stellen aan onveilig of kwetsend gedrag van hun kinderen. Dat is vaak moeilijk om verschillende redenen. Ik help ouders stevig te staan en hier grenzen aan te geven. Hoe doe ik dat? Wel ik geef je in deze blog graag enkele ideeën.
Wat als samenwerken als ouders hoge stress geeft?
Bij de meeste scheidingen komen ouders tot een manier van samenwerken als ouders die leefbaar is. Ik werk met een klein segment, waarbij het spreken met elkaar als ouders hoge stress geeft. Ik leer ze ontsnappingspunten te vinden naar meer welzijn voor hun kinderen, zonder samenwerking van de andere ouder. Deze ouders ervaren véél druk om toch maar te kunnen spreken met elkaar.
Mijn kinderen zien lijden in een vechtscheiding, dat is heel moeilijk geweest
Het is één ding om zelf met de moeilijke situatie om te gaan, maar je kinderen zien lijden, dat is héél moeilijk geweest. Zo vertelde Steven Laureys op radio 1. Het zette me aan om te spreken met ouders over dit lijden en hoe je als ouder daarmee kan omgaan. Dat vertel ik je graag in deze blog.
Aaargh, het wisselmoment is weer pure stress
Het wisselmoment komt in negen op de tien gesprekken aan bod en bezorgt veel ouders en kinderen stress. Wat speelt er zich af tijdens een wisselmoment, welke valkuilen kan je vermijden opdat je kinderen en jij nét iets minder overstuur moeten zijn.
Veilige eilandjes als buffer
Ik leerde het idee over 'veilig eiland' kennen van Peter Rober (gezinstherapeut KULeuven) tijdens een workshop over parentificatie. Dat is wanneer een kind de zorg opneemt voor een ouder, omdat die niet voor zichzelf en de kinderen kan zorgen. Maar kinderen kunnen hier veerkrachtig doorkomen, als er veilige eilandjes voor hen zijn. Dit zijn plekken waar ze zichzelf kunnen zijn en als kind zorgeloos spelen. Deze eilandjes werken als een buffer, die kinderen helpen bij de problemen die ze tegenkomen op hun pad.
Dubbele oudercontacten?
Deze blog schreef ik vanuit mijn systemisch denkkader als antwoord op de vraag van een leerkracht waarom ze dubbele oudercontacten moeten organiseren en ouders niet op een geciviliseerde manier uit elkaar kunnen gaan.
Hét ouderschapsplan voor ouders in hoog conflict bestaat niet
Een ouderschapsplan maken in hoog conflict na echtscheiding is niet goed, voor regelingen over de kinderen, samen met moeder/vader, is maatwerk nodig. Jij zal zelf moeten leren hoe je houvast creëert voor jou en je kinderen in iedere aparte situatie.
Het beste medicijn tegen ouderlijke burn-out
België is een van de zwaarst getroffen landen wanneer het gaat over parentale burn-out (Knack, maart 2021) De westerse landen, die vaak een individualistische cultuur hebben, zijn het zwaarst getroffen door het fenomeen van uitputting (burn-out) bij ouders. België scoort bijzonder slecht en bevindt zich in de top 3 van zwaarst getroffen landen. Wat is een ouderlijke burn-out? Wat kan je helpen hierbij?
Verdorie, de kinderen inzetten om mij te pesten!
We zien de kinderen vaak als onschuldige speelballen van de conflicten tussen hun ouders, maar het zijn ook autonome wezens, die hun eigen rol hebben in de moeilijke echtscheiding. Daarom wil ik je doen nadenken over 5 acties die je beter niet neemt als je kinderen ingezet worden in de strijd.
Willen kinderen wel praten over de scheiding?
SOS een boos kind na de echtscheiding – 5 tools om de band te versterken