Wat als samenwerken als ouders hoge stress geeft?
Er zijn 3 soorten co-ouderschap na scheiding: Samenwerkend, conflictueus en parallel ouderschap.
Het samenwerkende, dat is het ideaalplaatje. Het conflictueuze, dat hoge, helse stress geeft en niemand wilt. Parallel ouderschap, dat is dat ieder gezin zijn eigen koers vaart met zo weinig mogelijk raakpunten met het andere gezin.
Mijn vraag voor jou, als je het nog niet weet: Hoeveel procent van alle gescheiden ouders, doet aan parallel ouderschap na de scheiding? Het antwoord staat onderaan deze blog.
Gek hé?
Bij de meeste scheidingen komen ouders tot een manier van samenwerken als ouders die leefbaar is (samenwerkend of parallel). Ik werk met een klein segment, waarbij het spreken met elkaar als ouders hoge stress geeft. Ik leer ze ontsnappingspunten te vinden naar meer welzijn voor hun kinderen, zonder samenwerking van de andere ouder.
Deze ouders ervaren véél druk om toch maar te kunnen spreken met elkaar. Om te werken aan hun communicatie, het vertrouwen. Ze voelen zich schuldig omdat het niet werkt. Schuldig naar hun kinderen toe.
Ze voelen zich falen als ouder.
...
Ping! Een bericht. Instant schiet de stress omhoog. Ze/hij pakt haar/zijn telefoon om het bericht te lezen. Daar verschijnt de naam van de ex.
De gedachte 'Wat gaat het nu weer zijn' en 'zal ik het wel openen?' schieten door haar/zijn hoofd. Haar/zijn maag krimpt pijnlijk ineen.
Ze denkt dat er misschien iets belangrijks in staat over de kinderen. Dat wil ze niet missen, dus opent ze het bericht.
En haar ogen, die scannen het bericht dat de andere ouder schreef. Ze ziet woorden als "jij denkt enkel aan jezelf', 'slecht bezig zo', 'niet welwillend', 'in het belang van onze kinderen', 'akkoord geven voor hobby'... etc...
En dat allemaal bedoeld op haar/hem... Hoewel het niet nieuw is, voelt ze zich telkens machteloos. Ja, ze heeft al heel wat gedaan de voorbije jaren om dit te stoppen.
Ze wil niets liever. Waarom kan dat niet?
Ze begint een antwoord te schrijven. Dit kan ze toch niet laten gebeuren?
Hij zal dit immers ook zo aan de kinderen zeggen, en wat dan... ze wil er niet aan denken maar het sluimert in haar systeem.
Haar vriend helpt haar die avond met het antwoord. Oké, het bericht is goed en goed bedoeld. Ze verstuurt het naar vader. Geen half uur later vliegt het volgende bericht op haar telefoon. Ze wil dit niet. Ze wil dit helemaal niet. Ze weet al wat er gaat komen.
Dit is nog maar een kort moment. Mijn ervaring is dat in complexe scheidingen deze momenten zich opstapelen én de situaties zeer ingewikkeld kunnen worden.
Een kenmerk van strijd is dat het hoge emoties brengt. Mijn ervaring is dat dit de reflectie verkleint. Wat ik ouders leer, is om reflectie hoog te houden. Dat wil niet zeggen dat je emoties moet wegduwen of verwerkt hebben. Ze horen bij ons als mens. Je kan ze beperken tot je onderbuik.
Ouders die leren dan in die reflectie om kritische vragen te stellen, anders te denken en niet mee te gaan in de actie-reactie van de strijd. Emoties in de onderbuik houden in een helse strijd, dat is een bovenmenselijke taak. Ouders leren hier om steun te vragen rondom hen.
Dit maakt dat ze gemoedsrust ervaren. Er komt ademruimte door iets anders te doen en te denken. Mijn ervaring is dat acties die van hieruit komen, welzijn brengen voor ouders en kinderen.
De ouder in het fictieve verhaal hierboven zou dan kunnen kiezen om volgende keer niet meer te antwoorden op berichten.
Jij kan ook kiezen om de reflectie te verhogen. Het is ook een leerproces dat waarschijnlijk niet meteen zal lukken. Met vallen en opstaan, volharding en steun is het mogelijk.
Het antwoord is 50%
An Brems
Systemisch counselor bij Glinster
Op zoek naar een ander woord voor vechtscheiding
In deze blog deel ik mijn ervaringen met ouders in complexe scheidingen, die vaak het gevoel hebben in een ‘vechtscheiding’ te worden geplaatst. Dit label roept vaak emoties zoals schuld en schaamte op. In plaats van dit label, werk ik met ouders die te maken hebben met ‘conflictueus ouderschap’, waarbij communicatie met de andere ouder moeilijk is. Mijn rol is om ouders te ondersteunen door te luisteren, hun situatie te begrijpen en samen naar oplossingen te zoeken. Het is een proces van heroverweging en herstructurering, waarbij geduld en begrip essentieel zijn om een gezonde opvoeding te waarborgen, ondanks de scheiding.
Familierechtbanken kreunen onder het werk
Wat helpt bij hoogconflictscheidingen?
Het nieuws kopte in december 2018: 'Waarom bemiddeling bij hoge conflicten niet werkt'. Het is ook mijn ervaring dat de goedbedoelde inzet om met iedereen te spreken in hoog conflict, strijdverhogend kan werken en ouders en kinderen nog verder van elkaar drijft. Maar wat werkt dan wel? In december 2018 verschenen de belangrijkste resultaten van het onderzoek van Inge Pasteels aan de PXL over wat werkt bij hoog conflict na echtscheiding. Dit vormde toen mee de basis voor de werking van Glinster.
De twee werelden van Kleine Beer
Mijn ex moet eerst veranderen. Zo kan ik geen co-ouderschap doen!
"Hoe kan ik nu co-ouderschap doen met een ex die mij van alles beschuldigt/verwijt/tegenwerkt...?" Herkenbaar? Nou, ik begrijp je. Na het uit elkaar gaan als partners, moet je als ouders verder. Terwijl er in de relatie heel wat gebeurd is. Terwijl er misschien enorm veel pijn, verdriet of woede is tussen elkaar als ex-partners. Wat kan je dan doen?
7 strategieën die een goede ouderschapsregeling ondermijnen
Van survivalmodus naar comfortzone
Survival-modus is een stand waarin ons lichaam schiet als reactie op stress of gevaar. Deze modus beschermt ons en helpt ons in leven te blijven. Maar het is niet bedoeld om er langere tijd in te blijven. Als we er langere tijd in blijven, dan begint er van alles met ons te gebeuren en krijgen we allerlei klachten. Hierover had ik een gesprek met Ellen Vercauteren. Zij helpt mensen uit de survivalmodus naar een comfortzone.
5 Belangrijke inzichten waardoor je begrijpt wat Parallel Ouderschap is
Je vraagt jezelf af “Wat is dat nu, parallel ouderschap?” Je hebt het gehoord van een vriend, een hulpverlener of de rechtbank. Dan ga je op zoek naar informatie. Ik vertel je hier wat jij moet weten over parallel ouderschap.
Parallel ouderschap is ook co-ouderschap
Er bestaan heel wat verwarring in de samenleving rond de overgang van 1 kerngezin naar 2 gezinnen. Parallel ouderschap is een vorm van co-ouderschap die minder gekend is , toch doet deze vorm het heel goed voor ouders die kampen met conflict met de andere ouder. Ik zie hoe ouders zo hard hun best doen om toch maar met de andere ouder overeen te komen. Over hobby's, huiswerk, kleine en grote zorgen van de kinderen uit te wisselen met elkaar. Dat dit niet lukt, kan aanvoelen als een falen.
Durf jij je boos maken op je kinderen na de echtscheiding?
Ik help ouders om na de echtscheiding grenzen te stellen aan onveilig of kwetsend gedrag van hun kinderen. Dat is vaak moeilijk om verschillende redenen. Ik help ouders stevig te staan en hier grenzen aan te geven. Hoe doe ik dat? Wel ik geef je in deze blog graag enkele ideeën.
Mijn kinderen zien lijden in een vechtscheiding, dat is heel moeilijk geweest
Het is één ding om zelf met de moeilijke situatie om te gaan, maar je kinderen zien lijden, dat is héél moeilijk geweest. Zo vertelde Steven Laureys op radio 1. Het zette me aan om te spreken met ouders over dit lijden en hoe je als ouder daarmee kan omgaan. Dat vertel ik je graag in deze blog.
Aaargh, het wisselmoment is weer pure stress
Het wisselmoment komt in negen op de tien gesprekken aan bod en bezorgt veel ouders en kinderen stress. Wat speelt er zich af tijdens een wisselmoment, welke valkuilen kan je vermijden opdat je kinderen en jij nét iets minder overstuur moeten zijn.
Veilige eilandjes als buffer
Ik leerde het idee over 'veilig eiland' kennen van Peter Rober (gezinstherapeut KULeuven) tijdens een workshop over parentificatie. Dat is wanneer een kind de zorg opneemt voor een ouder, omdat die niet voor zichzelf en de kinderen kan zorgen. Maar kinderen kunnen hier veerkrachtig doorkomen, als er veilige eilandjes voor hen zijn. Dit zijn plekken waar ze zichzelf kunnen zijn en als kind zorgeloos spelen. Deze eilandjes werken als een buffer, die kinderen helpen bij de problemen die ze tegenkomen op hun pad.
Dubbele oudercontacten?
Deze blog schreef ik vanuit mijn systemisch denkkader als antwoord op de vraag van een leerkracht waarom ze dubbele oudercontacten moeten organiseren en ouders niet op een geciviliseerde manier uit elkaar kunnen gaan.
Hét ouderschapsplan voor ouders in hoog conflict bestaat niet
Een ouderschapsplan maken in hoog conflict na echtscheiding is niet goed, voor regelingen over de kinderen, samen met moeder/vader, is maatwerk nodig. Jij zal zelf moeten leren hoe je houvast creëert voor jou en je kinderen in iedere aparte situatie.
Het beste medicijn tegen ouderlijke burn-out
België is een van de zwaarst getroffen landen wanneer het gaat over parentale burn-out (Knack, maart 2021) De westerse landen, die vaak een individualistische cultuur hebben, zijn het zwaarst getroffen door het fenomeen van uitputting (burn-out) bij ouders. België scoort bijzonder slecht en bevindt zich in de top 3 van zwaarst getroffen landen. Wat is een ouderlijke burn-out? Wat kan je helpen hierbij?
Verdorie, de kinderen inzetten om mij te pesten!
We zien de kinderen vaak als onschuldige speelballen van de conflicten tussen hun ouders, maar het zijn ook autonome wezens, die hun eigen rol hebben in de moeilijke echtscheiding. Daarom wil ik je doen nadenken over 5 acties die je beter niet neemt als je kinderen ingezet worden in de strijd.
Willen kinderen wel praten over de scheiding?
SOS een boos kind na de echtscheiding – 5 tools om de band te versterken