Ik heb kracht gevonden in het pauzeren wanneer ik een mail krijg van de andere ouder
Voor ik startte met de cursus worstelde ik met de mail-communicatie en de juridische kant van het co-ouderschap. Ik vond het ook moeilijk om met de vader van mijn kinderen om te gaan.
De pauzeknop was voor mij één van de beste inzichten in deze cursus. De grootste kracht rust op dat ene moment. Er komt een mail binnen en dan ... de pauzeknop induwen. Lezen, afstand nemen, opnieuw lezen, ... Zelf beslissen wat je gaat doen met deze mail. Zal ik hem beantwoorden? Zal ik hem negeren? Staat er eigenlijk iets zinvol in? Wanneer zal ik hem beantwoorden? De zin: "diagonaal lezen en verticaal klasseren" neem ik graag mee.
In combinatie met dit mail-verkeer vond ik ook het mandensysteem handig om te communiceren. Ik neem nu dat éne punt eruit wat het belangrijkste is voor mij. Dit bespreek ik kort en bondig naar de vader en ik geef een paar argumenten.
Ik dacht altijd dat ik alles aan de vader moest laten weten, maar An heeft me laten zien dat dat zo niet in het vonnis staat. Wij zijn samen ouder, maar moeten niet samen beslissingen nemen. Op medisch gebied liep ik altijd tegen een muur van verwijten dat ik mijn kinderen te veel liet doen. Nu weet ik hoe ik deze situaties één voor één kan aanpakken.
Ik heb ook geleerd dat ik de vader niet kan veranderen, maar wel de manier hoe ik ermee omga.
Wanneer de kinderen nu thuis komen met verhalen zie ik hen niet meer als het verlengde van de andere ouder, maar als een persoon met een eigen mening. Het is hun keuze om deze woorden te gebruiken, dus mag ik hun daar ook op aanspreken en hun wijzen op de impact van hun woorden. Ik merk dat mijn kinderen ondertussen veel beter kunnen verwoorden waar ze mee zitten, en dit doen ze op een respectvolle manier.
An is niet iemand die vertelt wat je moet doen, ze laat je dit zelf ervaren. Dit doet ze door vragen te stellen. Hierdoor sta je keer op keer stil bij je eigen denkproces en na een poosje wordt dit denkproces een automatisme. Net zoals leren fietsen.
Haar positieve aanpak vind ik zeer verfrissend. Ze spreekt en leeft echt vanuit haar buikgevoel en begrenst het conflict duidelijk.
Ellen, NL
Ik had voor dit traject geen goede informatie over de nut van parallelouderschap
Ik had last van bedreigingen, chantage en beschuldigingen
Ik kan echt een verschil maken
Ik heb weer wat vrijheid in mijn hoofd
Niet meer slapen, gewoon niet meer
Ik ben los gekomen van destructieve communicatie
Ik zat vanuit angst vast in een strik
Mijn zoon piekert minder en komt met zijn zorgen bij mij.
Ik voel me zoveel sterker dan een jaar geleden
Ik vind dit een machtige overwinning
Dit heeft alles veranderd - Ik ben weer mezelf
Jolanda vertelt hoe de Doe-cursus Parallel Ouderschap en de groep haar geholpen heeft.
Ik sta positiever in de situatie
Ellen vertelt hoe ze zoekende was naar houvast in het moeilijk co-ouderschap en waarom ze instapte in de Doe-cursus.
Mijn kinderen denken nu zelf na
"Mama, je lacht weer. Ik heb mijn mama terug!" Toen haar zoon dit zei, besefte Johanna dat ze als ouder veel over zichzelf kan leren van haar kinderen. Ze stond stil bij hoe belangrijk het is om naar hen te luisteren, zodat ze samen terug sterker konden staan.
Bij An was mijn ex niet nodig om vooruit te kunnen met mijn leven en gelukkig te zijn.